Hetzelfde schuitje?

Vrijdag 13 januari

Vandaag ben ik vrij. Lief belt daarom de geplande taxi af zodat we samen naar het ziekenhuis gaan voor de bestraling. Als ik 'sochtends op m'n telefoon kijk word ik blij verrast door een sms van een collega van lief. Hij vraagt hoe het gaat en vertelt dat hij met een paar man binnenkort graag een keer wil komen klussen in ons huis. Wat een leuke sms om de dag mee te starten. Ik stuur hem terug dat we snel zullen bellen.

Terwijl lief gaat douchen zie ik dat ik een oproep gemist heb. Ik bel terug en heb een goed gesprek met een collega. Betekende wel dat ik me uiteindelijk moest haasten om nog op tijd met lief naar het UMC te rijden. En daarom bespreek ik het pas in de auto..

 "schatje ik moet je wat vertellen.."  M'n maag draait zich in een knoop als ik de woorden uitspreek die zij vorig jaar oktober tegen mij zei..
 Ik vertel haar over de fysio van woensdag, het ontkennen, de doktersafspraak die vandaag gepland staat en dat ik overmorgen ongesteld moet worden dus dat het daar vast mee te maken heeft.. En of ze het goed vindt dat ik haar radioloog vraag er naar te kijken.. 
Ik heb mezelf onderzocht en kwam een knobbeltje tegen in m'n borst..

Door de tranen heen probeer ik de snelweg te blijven zien, we mogen echt niet te laat komen..

Lief is boos.. Waarom ik het haar niet meteen heb gezegd.. En zij is toch ook mijn rots in de branding.. Ik zeg haar dat ik haar niet wilde belasten met nog meer shit en dat ik het aan helemaal niemand had verteld.. En dat me dat echt het beste leek.. 

Ik weet dat het een waardeloze timing was.. Minuten later wordt ze naar binnen geroepen voor haar 14de bestraling. Nog 21 te gaan..

Omdat de fysio gisteren niet helemaal zeker wist of de wond in haar oksel er nu goed uitzag, had ze geadviseerd lief met de radioloog te laten overleggen. Dit vroegen we daarom direct bij binnenkomst aan de assistenten bij de bestraling. Terwijl lief alvast op de plank ging liggen werd er daarom contact gelegd met de dokter. 
Helaas krijgen we te horen dat de radiologe van lief vandaag niet aan het werk is.. We kunnen daarom naar een vervanger.. Nu maar hopen dat dit ook een aardig mens is en zij na de wond van lief bekeken te hebben zo aardig is om ook mijn borsten te inspecteren..

Een aardige meid lacht ons vriendelijk toe als we naar binnen mogen. Gelukkig verwacht ze op dit moment geen problemen met de wond van lief en moeten we het even in de gaten blijven houden. Als ik haar daarna mijn verzoek doe reageert ze positief en mag ik op de tafel gaan liggen. 
Ik merk dat zelfs de gêne voor het uitkleden bij mij afgenomen is, naarmate lief het vaker moet doe.. 
De eerste plek die ze voelt blijkt mijn rib te zijn.. Maar daarna komt ze in beide borsten wat knobbeltjes tegen... Ze besluit er een specialiste bij te halen die ook nog even komt voelen. Die vindt ze ook.. 
En dan zitten de dames in een lastig parket.. Ze denken beide dat het actief klierweefsel is omdat ik dus binnenkort ongesteld moet worden en dat er mogelijk wat kleine goedaardige dingetjes inzitten verder. Ze adviseren het even twee weken aan te kijken en dan nog eens zelf te testen. 
Enigszins gerustgesteld lopen we richting auto. 
Ik moet lief beloven toch de doktersafspraak van vanmiddag te laten staan en dat doe ik.

Thuis wandelen we met de hondjes en rijden daarna even langs m'n moeder. Mams is ziekig en ik besluit nog niets te vertellen over m'n ontdekking.. We keuvelen over wat andere dingen en rijden daarna door naar de dokter. Na onderzoek oordeelt ook hij dat ik twee weken moet wachten en dan opnieuw moet testen. Ook hij vindt de knobbeltjes, dus er zit aan beide zijden wel iets.. 
Minder fijn, maar ik hou vast aan het idee dat het gewoon door m'n cyclus komt.

Daarna rijden we door naar de bouwmarkt en halen de planken die tijdelijk als plinten onder de keuken komen.. We laten ze op maat zagen en gaan dan richting huis. Lief gaat lekker tukken op de bank terwijl ik de zalm, aardappeltjes en broccoli klaarmaak. Met een kaarsje aan eten we samen aan tafel en genieten van elkaar. 

Na een uurtje komt onze grote vriendin Barbie ons ophalen. Er is een jamsession en ik gaan eens kijken of ik nog weet hoe ik geluid uit een drumstel krijg.. Daarnaast lijkt het me leuk om wat meer te gaan zingen dus ook dat kan ik dan eens uitproberen. 

Als we de rokerige ruimte binnenkomen zie ik wat bekenden en wordt er al muziek gemaakt. Superleuk om hier weer eens te zijn. Grappig was dat onze buurman, ik denk zeker 70 jaar oud niet veel later met zijn vrouw binnenstapte. Hij liep gelijk vriendelijk op ons af en blijkt ook een drummer te zijn. Omdat hij weinig energie heeft vanwege zijn gevecht tegen keelkanker, mag hij al vrij snel spelen. En dat klonk heel goed! Superleuk! Zijn schoonzoon zong erbij, echt leuk! En dan zijn wij aan de beurt. Barbie en ik worden beiden gevraagd te komen zingen maar ik vond het toch ook wel heel tof om even achter de drumkit te kruipen. En zo gebeurde het dat ik drumde en Barbie zong.. En ik kon 't nog. "like the way I feel" van Melissa Etheridge.. Heel fijn.. Daarna zing ik met Barbie nog wat nummers mee en heb ik eindelijk dus weer gejamd! Cool, gaan we zeker vaker doen! En ook lief vond het een gezellige avond, dus top. Moe maar voldaan worden we thuis afgezet door Bar. Tot de volgende!